Rosalie Zijderveld,

Ronddwalen op de Sallandse Heuvelrug vind ik heel rustgevend; ik kom dan helemaal tot mijzelf. Het is zo’n mooi gebied. En het leukste is dat ik tijdens zo’n wandeling mijn eigen werk, dat ik verzet met de andere rangers, als wandelaar weer terugzie. Dan denk ik: ‘wow, dat ziet er mooi uit!’

De 20-jarige Rosalie Zijderveld is junior ranger bij Nationaal Park Sallandse Heuvelrug. Hier kan zij met haar fascinatie en liefde voor groen en natuur helemaal tot rust komen. Als junior ranger verzet zij bergen werk aan onderhoud aan de natuur en zo leert ze veel over de planten en dieren die hier leven. Alleen, samen met haar vriend of soms met andere rangers wandelt ze graag in het park, genieten! Rosalie: “Ronddwalen op de Sallandse Heuvelrug vind ik heel rustgevend; ik kom dan helemaal tot mijzelf. Het is zo’n mooi gebied. En het leukste is dat ik tijdens zo’n wandeling mijn eigen werk, dat ik verzet met de andere rangers, als wandelaar weer terugzie. Dan denk ik: ‘wow, dat ziet er mooi uit!’.  Een tijdje terug ging ik er foto’s maken, nog tegen de schemering aan, toen liep er een groepje reeën, fantastisch. De rust die je ervaart in het park zoek ik op, dat vind ik fijn. 

 

Dat ik bij de junior rangers ben gegaan komt natuurlijk door mijn interesse voor natuur, maar eigenlijk wist ik niet precies wat natuur in hield. En ik was er wel benieuwd naar. Sindsdien ben ik nooit meer weggegaan en is de liefde voor de natuur heel groot. Over een jaar kan ik begeleider worden, dat lijkt mij leuk. Je bouwt niet alleen een band op met de natuur, maar ook met de mensen in de groep. Je krijgt er vrienden bij en hebt direct een warme ontvangst van mensen in dezelfde leeftijd. 

 

Rosalie denkt dat het park veel te bieden heeft voor jong en oud: “Het is voor iedereen toegankelijk en kan iedereen een fijn gevoel geven. Het speelbos is bijzonder; daar heb je onnatuurlijke dingen, zoals de schommels, maar die zorgen er wel voor dat je op een leuke manier het bos kunt ervaren en beleven. Dat maakt het voor sommigen net wat aantrekkelijker. 

 

Variatie
Als kind kwam Rosalie al in het speelbos en het is nu een van haar favorieten in het park: “Nu is dat een stukje van het park waar ik voor op kom en onderhoud doe. Je komt er altijd terug. Misschien ervaar je het op een gegeven moment op een andere manier, maar het blijft mooi. Er is ook een heel mooi open plekje aan de bosrand. Je ziet er van alles: achter je het bos en voor je de heide. Dus verschillende dingen op één plek en de overgang daarvan.”

 

Fotoshoot
“Ik had daar een keer een fotoshoot net voordat de zon onderging. Gewoon voor de leuk, maar dat voelde goed. Ik heb er ook een keer rondgelopen met mijn vriend toen het heel hard regende! En toch was dat leuk. We lagen in een deuk omdat we zo doorweekt waren en daardoor hadden we heel veel lol. Dus ondanks het weer hadden we een leuke tijd met elkaar. Je hebt geen zon nodig om het leuk te hebben.” 

 

Rosalie’s hoopt dat ook volgende generaties goed zorgen voor de natuur: ”Het is zo mooi en het lijkt zo normaal, maar dat is het niet, we kunnen er niet zonder. De Sallandse Heuvelrug is een mooi park en het is prachtig hoe de natuur werkt. Het is wel belangrijk dat er goed voor gezorgd wordt en onderhouden. En verder moet je er gewoon van genieten!”
 

Haar droom is dat nog meer mensen van de natuur gaan genieten zoals zij en haar collega rangers dat doen en zich bewust worden van hoe mooi de natuur is: “Dat alle mensen er vrolijk van worden, daar word je zelf ook weer vrolijk van! Hopelijk blijven de Junior Rangers bestaan en groeien ze nog, zodat we met zijn allen het park kunnen blijven onderhouden. Zo blijft het mooi en wordt het misschien zelfs nog mooier. Dat je ziet dat er goed voor gezorgd wordt. Ik hoop dat nog meer mensen zich betrokken gaan voelen met het park. Wie geniet nou niet van deze mooie grond?”

Heidi Bouwman

Zonder bos kan ik denk ik niet… De geur, het groen, de kleuren in de lente, alle seizoenen zijn mooi, zelfs in de winter als alles in slaap is. Hier kan ik echt opladen. 

Heidi Bouwman Gerritsen heeft een groot hart voor kunst en natuur. Dat uit zich in haar werk als kunstdocent in het voortgezet onderwijs en in het geven van natuur-, boerderij-, voedsel-, en kunsteducatie. Opgegroeid met een uitzicht op de Palthetoren in Heeten is zij verknocht aan het landschap van de Sallandse Heuvelrug. Nu woont zij in Nieuw Heeten samen met haar man Jacco en kinderen waar zij een melkveebedrijf met 70 koeien bestieren. 

 

Heidi: “Vanuit ‘Salland Boert en Eet Bewust’ ben ik begonnen met boerderijeducatie. Daar heb ik de cursus Belevend Leren voor gevolgd. Heel nuttig, want je leert aan te sluiten bij je doelgroep en krijgt lesmateriaal en werkvormen aangereikt waarmee je aan de slag kunt. 

  

Wat doe je in het nationaal park?
“Hardlopen doe ik graag op de Sallandse Heuvelrug met mijn hardloopgroepje. Vaak in Haarle vanaf ‘de Pas’ maar ook wel in Hellendoorn, Nijverdal, Holten of Lemele. Het is een willekeurig samengesteld groepje maar inmiddels zijn het wel vrienden geworden. We lopen meestal tussen de 9 en 13 kilometer. Als we ergens voor trainen moet het soms wat meer zijn. Ik zou het heel erg missen als dat niet meer zou kunnen. Je komt als herboren thuis, niet alleen door het vrijkomen van endorfine. De omgeving is prachtig. Het ruikt heerlijk, de menselijk zijn gemoedelijk. Het voelt als een soort minivakantie op de zondagochtend. Wij hoeven ook niet ver op reis en we hebben ook niet het gevoel dat we iets missen. We hebben geen voetafdruk wat betreft vliegen” zegt Heidi al lachend.  

  

Mijn lievelingsplekje is de omgeving van de Palthetoren. Grappig is dat mijn man en ik beide vroeger vanuit onze eigen slaapkamers uitkeken op de Palthetoren. We hadden hetzelfde uitzicht, terwijl we elkaar toen nog helemaal niet kenden! Een andere favoriet is het Eekhoorntjesbos waar we met onze kinderen vaak zijn geweest. De Canadese begraafplaats Holten vind ik een bijzondere plek waar ik zeker één keer per jaar kom. Het meest gehecht ben ik toch wel aan het bos naast onze boerderij. Je komt daar ook geen mensen tegen. Het voelt als een eigen stukje natuur, maar is van Burgerweeshuis/Stichting IJssellandschap. Hier loop ik dagelijks een rondje met de hond en geef ik de boerderij/natuureducatie. 

  

Minivakantie
De Sallandse Heuvelrug geeft mij het gevoel van een minivakantie. Zonder de zee zou ik wel kunnen, zonder bos denk ik niet… De geur, alle seizoenen zijn mooi, zelfs in de winter als alles in slaap is. Hier kan ik echt opladen. De zondagochtend, als je alleen met de sporters in het bos bent, dat schept een band, want je komt vaak dezelfde mensen tegen. En daarna kom je elkaar allemaal tegen bij de koffie met appelgebak, haha! In de Coronatijd stonden de auto’s al langs de weg. Iedereen zag toen in dat je gewoon altijd de natuur in kunt. Dat dat een basis is die er altijd is; inzien dat het niet moeilijk hoeft te zijn om van de natuur te genieten.  

  

Roots
Ik ben hier opgegroeid, deze plek is onderdeel van mij. Ik heb mooie herinneringen aan mijn jeugd in dit gebied: die keer dat we met het gezin een wandeling maakten in het gebied en de auto niet meer terugvonden, heel spannend vond ik dat toen. Wat vroeger het Piet Bos heette maar nu Natuurmuseum Holterberg is met prachtige natuurdiorama’s, levensgrote ‘kijkdozen,’ die een prachtige blik op de dierenwereld geven. Toen ik net begon met hardlopen de ‘Diepe Hel loop’, het schuim stond mij toen op de mond… Als mensen mij vragen of ik hier vandaan kom, ben ik altijd blij om te zeggen: “Ja, dat ben ik. Ik voel mij er erg mee verwant. Hier liggen mijn roots.”  

  

Kleinkinderen
Ik zou het heel erg leuk vinden dat ik later, mocht ik kleinkinderen krijgen, met hun die leuke simpele dingen kan blijven doen, lekker met ze spelen. Om ze zo ook de liefde voor de natuur mee te geven. Dat je er zuinig op moet zijn. Dus geen snoeppapiertjes of ander afval van je afgooien. En je bedenken dat opgelaten ballonnen ook ergens neerdalen. Het kan veel ellende opleveren voor de dieren die hier leven, de koeien die hier grazen.  

 

Ik hoop dat het hier op de Sallandse Heuvelrug zo mooi mag blijven. Er hoeft niet heel veel te veranderen, ik vind het al mooi zo. Ik hoop dat er later nog ruimte is voor de kinderen van nu met een droom van een boerenbedrijf. Dat er mogelijkheden zijn om te blijven doen waar hun hart en passie ligt.  

Harm en Herman Pronk

De Sallandse Heuvelrug en het Twents Reggedal is voor ons normaal, maar tegelijkertijd toch ook iedere keer weer zo bijzonder. We voelen ons hier verbonden met de natuur.

Vader Harm en zoon Herman Pronk zijn graag en vaak te vinden bij het bedrijf van Herman: De Wilgenweard, gespecialiseerd in activiteiten en uitjes in het gebied. Harm: “Voorheen ging ik altijd samen met mijn vrouw fietsen en wandelen. Nu ben ik 88 jaar en doe ik dat niet meer zo veel. Ik ben graag bij de Regge voor een korte wandeling samen met mijn vrouw. De Wilgenweard zit aan de Regge en ik doe hier dan ook graag de klusjes, zoals grasmaaien en natuurlijk een kop koffie. Ook Herman (63) komt graag in het Nationaal Park Sallandse Heuvelrug: “Ik kom regelmatig in het Nationaal Park met zijn gezin, vrienden en gasten. Vroeger ben ik begonnen als Mountainbikegids. Ik wandel en mountainbike veel in het park, maar zet vanuit mijn werk bijvoorbeeld ook routes uit. Zo heb ik in coronatijd nog een autopuzzeltocht uitgezet. Ik ben ook ‘Gastheer van het Landschap’. Hierdoor voel ik mij nog meer verbonden met het gebied. Vooral omdat ik extra kennis heb, met name op het gebied van geologie. Verhalen vertellen over het gebied doe ik dan ook graag.  

  

Verbondenheid met het gebied
Harm en Herman genieten volop van de schoonheid van het gebied. Harm: ”De natuur is zo mooi: de vogels die je hoort fluiten en ziet vliegen, de dieren die er lopen, de koeien en de paarden. We zien het iedere dag, het is voor mij normaal, maar ik geniet er altijd van. Vroeger had ik een kleine boerderij. Ik had een paar koeien, met één lievelingskoe. Daar kon ik als het ware mee praten. Die liefde voor de dieren is mooi.  

 

Herman vult aan: “Het geeft me verbondenheid. Het voelt zelfs een beetje spiritueel voor mij. Ik zie onszelf als onderdeel van het geheel. Je hebt niet altijd invloed op dingen en dat vind ik ook prima. Ik ervaar verwondering, hoe mooi de natuur kan zijn. Wat ik zo mooi vind aan de Sallandse Heuvelrug en het Twents Reggedal is de afwisselingen, de overgangen tussen gebieden. Ik snap wel dat er soms wat gekapt wordt, want daardoor ontstaan er soms mooie doorkijkjes, open plekken in een bos, die de ervaring juist zo speciaal maken. Op de Lemelerberg is er nu veel gekapt, daartegen was veel weerstand, maar als je daar doorheen kunt kijken, letterlijk en figuurlijk, zie je een prachtig landschap. De uitzichten zijn daar nu nog zo veel mooier. Elk gebied heeft zijn mooie dingen. Daarnaast is het park een verlengstuk voor ons bedrijf. Wij bevinden ons aan de flanken van de Sallandse Heuvelrug, aan de oevers van de Regge. Dat maakt het onderdeel van zo’n gebied en nog mooier voor de bezoeker. 

  

Lievelingsplek
Harm en Herman genieten volop van wat het gebied te bieden heeft. Harm: “de Regge vind ik het leukst. Kijken naar hoe de eendjes, de moeder met jongen op het water zijn, hoe mensen in het water zwemmen. Het is fijn om te zien dat ook andere mensen zo van de Regge genieten. Ook de bloei van planten, zoals de Es in Hellendoorn met de koolzaadvelden met mooie bloeiende gele bloemen, prachtig. Toen ik net verkering had met mijn vrouw, fietsten we vroegen vanuit het café ’s avonds terug zo langs de Regge en dan gingen we daar op het bankje zitten ’s avonds samen. Als ik daar langs fiets dan denk ik daar aan”.   

 

Herman is vooral sportief en recreatief bezig in het gebied: “Ik probeer aan de hand van de mooie dingen het gebied aan anderen te laten ervaren. Maar je wilt ook rust. Dus dat er bepaalde zones zijn waarin iets wel of niet mag begrijp ik helemaal en vind ik goed. Herman heeft meerdere favoriete plekken, maar het mooiste plekje vind hij de Eelerberg: “Hier voel ik me altijd helemaal top. Mooi met dat eilandje in het midden. Je kunt aan de oude bomen zien dat het 1 van de oudste delen is van De Sallandse Heuvelrug. Ik word dan overweldigd door de pracht, de schoonheid van de natuur, die schoonheid geeft verwondering. 

  

  

Onvergetelijke momenten
Vader en zoon hebben onvergetelijke momenten meegemaakt in het nationaal park. Harm: de vakanties naar Dalfsen staan mijn geheugen gegrift, op naar de Lemelerberg, Heerlijk. Genieten in het moment, van de natuur en wat er is. We hadden het financieel krap, maar doordat we ons huis verhuurden konden we op vakantie. We hebben samen genoten van het leven.
Herman: De eerste Strongmanrun was fantastisch. Ik wil graag mooie dingen delen met anderen en ook overbrengen bij anderen. Door veel overleg konden en kunnen we iets moois creëren, samen met natuurbeheerders en aanwonenden. Iedereen kan het waarderen. Het vraagt altijd heel veel tijd en inspanning, maar het is mooi om die gezichten te zien die genieten van de route. We kunnen op deze manier mensen het gebied laten zien. Een aantal jaar terug fietste ik met een vriend bij Markelo langs een stuk open weide waar geen prikkeldraad langs liep. Daar kwamen zes reeën naast ons lopen die wel een kilometer zo met ons mee gingen. Het enige wat je dan kunt doen is genieten van het moment en dat hebben we gedaan. Ik vergeet het nooit meer. Wat een verwondering. Als je dat ziet daar krijg je toch vanzelf respect voor de natuur. Ik hoop heel erg dat we verbinding met de natuur en zorg voor elkaar aan volgende generaties kunnen meegeven. We zijn op de goede weg; er is nu bijvoorbeeld al veel minder zwerfafval dan 15 jaar terug. Dat is een grote gedragsverandering. Daarnaast denk ik dat het niet voor niks is dat we ooit gekozen zijn tot gelukkigste en sportiefste gemeente (Hellendoorn). Het gebied leent zich ervoor op allerlei manieren. Dat heeft met de Sallandse Heuvelrug te maken. Met de variatie voor rust, ontspanning en activiteit. Harm beaamt dit en voegt toe: “Kijk goed om je heen wat er allemaal is; wat er groeit en bloeit, dat boeit! 

  

Dromen  
Harm en Herman hebben ieder zo hun eigen dromen voor het gebied. Harm hoopt heel erg dat het gebied blijft zoals het is en dat er niet te veel verboden wordt. Ook voor de boeren, zij hebben een belangrijke rol gehad bij de wederopbouw, dat is heel belangrijk geweest. Dus landbouw en natuur. Alleen natuur kan ook niet, want daarvoor wonen er gewoon te veel mensen. Voor Herman zijn de afwisseling en natuurlijke overgangen van bebossing naar landbouwgronden. Ik denk dat iedereen behoefte heeft aan duidelijkheid en dat is ook voor de boeren het goed recht. Een droombeeld is wel een ecologische boer. Als daar een goed verdienmodel voor is natuurlijk. Maar in die zin zijn ze goed bezig door bijvoorbeeld bermen met bloemzaden. Dat is al een goed begin.