Isabelle Meijer

Zeilen op de Alde Feanen vind ik heerlijk. Ik kom heel veel op het water en in de natuur voor de fun!

Iedereen die van zeilen houdt, zou jaloers zijn op Isabelle. Sinds haar achtste zeilt zij al op het water van de Alde Feanen en dat kom mede doordat haar ouders eigenaar zijn van een zeilschool met groepsaccommodatie in De Alde Feanen.

 

Niet verwonderlijk dus dat zeilen één van de dingen is die zij het liefst doet in het nationaal park: “Ik kom heel veel op het water en in de natuur voor de fun. Ik heb het daar lekker gezellig met iedereen! Tijdens het zeilen gaan we vaak naar Het Modderige Bol. Daar is het vaak smal, er kan geen grote schip langs. Je kan daar tussen het riet doorvaren. Toen ik net kon zeilen voer ik daar vaak per ongeluk het riet in. Je hebt daar veel natuur en weinig wind, waardoor je veel moet pompen (het zeil laten vieren en weer aanhalen)”Isabelle herinnert zich een zeiltocht met een vriendinnetje: “Tijdens het zeilen raakten we de groep kwijt. We zagen niemand meer en moesten erg zoeken. Gelukkig konden we iedereen snel vinden. We hadden wel een beetje stress!”.

 

Als het gaat over de toekomst van het gebied dan hoopt Isabelle dat de dieren die in het gebied horen hier ook over jaren nog te zien zijn en vooral hoopt zij dat ze meer grutto’s gaat zien in De Alde Feanen.

Siebe Alkema

Mensen moeten in contact komen met de natuur om ervan te houden. Met It Fryske Gea zoeken we hierom naar de juiste balans tussen natuur en recreatie.

Siebe werkt als districtshoofd Midden voor It Fryske Gea. Hier is hij verantwoordelijk voor het beheer van de natuurterreinen van het district, waaronder Nationaal Park De Alde Feanen.

 

“Persoonlijk hou ik erg veel van bomen. Het mooie aan de natuur van de Alde Feanen is de natuurlijke ontwikkeling. Als je geen beheer uitvoert, dan wordt alles bos. Je ziet hier elke stap van van water, riet, moeras en uiteindelijk bos en dat vind ik prachtig. Doordat je al die stappen ziet heb je hier een hele rijke biodiversiteit en ook prachtige vogels, zoals de lepelaar, zilverreiger en de zwarte stern. Dat komt dus onder andere doordat we hier alle verschillende ontwikkelstadia van water en bos zien. Het onderhouden van al die landschapstypes vind ik prachtig en dat mogen wij als terreinbeheerders doen. Ik vind het een eer om voor It Fryske Gea te werken.  

 

De Alde Feanen heeft een prachtige landschapsbiografie. Elk terrein en elke vierkante meter heeft zijn eigen unieke naam, met zijn eigen verhaal. Je hebt hier laagveen, bos, riet en een dierrijke omgeving. De landschapsbiografie vertelt het verhaal en dat is echt een prachtig verhaal. De Alde Feanen heeft ook heel kwetsbare delen. Toch willen wel zoveel mogelijk delen van het gebied aan de mensen laten zien. Mensen moeten in contact komen met de natuur om ervan te houden en wij zoeken naar de juiste balans tussen natuur en recreatie. Ik wil de volgende generatie een schonere natuur geven, het zou mooi zijn als de natuur zichzelf kan redden.  

Age Veldboom

Ik hoor niet in een flat of een appartement in de stad. Ik ben helemaal verbonden met de plek waar ik nu woon in De Alde Feanen.

Oprichter van het Skûtsjemuseum, verhalenverteller, organisator van vaar- en kanotochten, Age Veldboom is en doet het allemaal. Hij komt graag in Nationaal Park De Alde Feanen omdat hij simpelweg niet meer kan zonder de natuur, de rust en het geluid van de vogels, waar hij zo van kan genieten: “Ik hoor niet in een flat of een appartement in de stad. Ik ben helemaal verbonden met de plek waar ik nu woon in De Alde Feanen.   

 

Verweven met De Alde Feanen

Een echte verhalenverteller is geïnteresseerd in de verhalen uit zijn regio. Zo ook Age. Eén van de leukste dingen vindt hij dan ook dat de vele verhalen hier verweven zijn met het nationale park: “Van oudsher leefde iedereen hier in en met de natuur. De mensen waren rietsnijders, schippers en boeren, bijvoorbeeld hier in Earnewald. Het was bijna een primitieve omgeving, maar toch altijd met het hoofd boven water, letterlijk en figuurlijk. Dat levert doorzetters op en natuurmensen die niet naar de radio luisteren voor het weer, maar die kijken naar de lucht. Ook het hele dierenleven, ze zijn er mee verweven. Vissers konden genieten van de sierlijkheid van de otter, maar tegelijkertijd hadden ze er ook een hekel aan, want ze beten de netten stuk. Iedereen leefde hier in en met de natuur. Het waren kleine boeren die misschien zes tot acht koeien hadden en daarvan konden leven. Ze gingen met de praam het gebied in om gras en hooi te halen voor het vee en ‘s winters riet snijden. Heel Friesland was een waterland, al het vervoer ging over het water. Nu nog steeds kom je op sommige plekken alleen met de boot. En dan vertel ik mijn bezoekers dat ze vroeger geen boodschappen deden. De mensen leefden van het eigen land. Ze hadden eigen voedsel, eigen koeien en kweekten zelf groente. Men ging ook het gebied in op zoek naar eendeneieren om op te eten. Zo ging dat vroeger. Je leefde van de natuur en kon genieten van het geluid van de vogels in de ochtend. Men was geboren in het gebied en groeide op in het gebied.  

 

Het fijne van Nationaal Park Alde Feanen vindt Age de afwisseling: “We hebben brede meren, moeras, rietveld, sloten, zomerpolder met grasland met koeien. Verspreid staan nog een boerderij, een huisje, een woonark; dat maakt zo’n gebied uniek. Als je dan ook weet dat er in de Wereldoorlog II onderduikers hebben gezeten met al hun verhalen….   

 

Age raakt niet snel uitgekeken op De Alde Feanen: “’s Zomers en ’s winters, het is altijd mooi in dit gebied. Het is ons werk om met onze gasten het gebied in te trekken en ze de natuur en de verhalen te laten ervaren.  De kanotochten zijn heerlijk en geven rust. Je zit zo dicht bij het water en komt op plekken waar je anders niet komt en ziet dingen die je anders niet ziet of wat je niet opvalt. Je gaat heel dicht langs de waterrand en dan zie je opeens broedende ganzen! Je struikelt er bijna over en dan zie je hem ineens, wat bijzonder!” 

 

Age is optimistisch over de toekomst van Nationaal Park De Alde Feanen: “Ik vind dat het best goed gaat met het gebied. Het recreatieve medegebruik van het gebied vind ik heel erg belangrijk.  Tegelijkertijd moet er wel een balans zijn, want toerisme verstoort ook. Wat mij betreft zijn er in de toekomst minder motorboten en meer zeilboten. Met zeilboten ben je meer in verbinding met de natuur. Een motorboot is consumptief, je maakt lawaai en je verstookt brandstof, terwijl een zeilboot geen lawaai maakt, niets vervuilt en je bent zelf veel intensiever bezig bent met wind en water, dat geeft meer voldoening.